Otto Hahn
Otto Hahn, OBE, (Frankfurt am Main, 8 maart 1879 – Göttingen, 28 juli 1968) was een Duits natuur- en scheikundig hoogleraar te Berlijn. Hij was een pionier op het gebied van de radiochemie. Hahn was de ontdekker van talrijke isotopen, van het protactinium (1917), van het verschijnsel nucleaire isomerie in 'uranium-Z' (1921) en de kernsplijting van uranium (1938), waarvoor hij in 1944 de Nobelprijs voor Scheikunde ontving. Hahn wordt door Glenn T. Seaborg gezien als de vader van de nucleaire chemie.
Door Wikipedia aangeleverd
-
1
-
2
-
3
-
4
-
5Plaatsingsnummer: S III 4325 ; S III 4325 aBoek
-
6Plaatsingsnummer: G V 0532 (S)Boek
-
7Plaatsingsnummer: G V 0532Artikel
-
8Plaatsingsnummer: S III 4084 : 1 ; S III 4084 : 1 aBoek
-
9Gepubliceerd in 2010Andere auteurs: “…Hahn, Otto…”
Plaatsingsnummer: S III 3668 ; S III 3668 a-bBoek -
10door Leinweber, UlfAndere auteurs: “…Hahn, Otto…”
Gepubliceerd in 1999
Plaatsingsnummer: S III 1120 ; S III 1120 aBoek


